O patronie

Urodzony 22 czerwca 1913 r. w Warszawie – polski adwokat, oficer, opozycjonista, sędzia Trybunału Stanu.

Władysław Siła-Nowicki, ps. Stefan, ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego oraz Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu.  Walczył w wojnie obronnej 1939. Od początku okupacji niemieckiej dołączył do podziemia. W ZWZ-AK dowodził drużyną Kedywu oraz uczestniczył w Powstaniu Warszawskim, po którego upadku kontynuował walkę z sowieckim okupantem w ramach Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”. W 1947 roku za swoją działalność podziemną został aresztowany, torturowany i skazany na śmierć. Wyrok zmieniono na karę dożywocia. Wyszedł z więzienia po dziewięciu latach w ramach amnestii. 

W PRL zaangażował się w pomoc prześladowanym przez władze komunistyczne. Był obrońcą w procesach opozycjonistów m.in. z KOR, KPN oraz Solidarności. Bronił między innymi Jacka Kuronia, Henryka Wujca, Kazimierza Świtonia, Leszka Moczulskiego i Annę Walentynowicz. W 1989 roku brał udział w reaktywacji polskiej chadecji, z której strukturami był związany już w czasie okupacji i w 1990 roku został wybrany prezesem Chrześcijańsko-Demokratycznego Stronnictwa Pracy. W latach 1992-1993 był członkiem Trybunału Stanu. Zmarł w 1994 roku w Warszawie.